بیماری سالمونلوزیس در مرغ عشق

سالمونلوزیس

 بیماری سلمونلوزیس در مرغ عشق

در خانواده سالمونلا انواع و اقسام باکتریها قرار دارند که اغلب پرندگان زینتی را آلوده می کنند

ولی شدت آلودگی با سالمونلا تیفی موریوم بیشتر است.

راههای آلودگی :

در پرندگان قفسی بیشتر سالمونلاها به طور ارثی از پدر و مادر به فرزندان منتقل می شوند ؛

آلودگی پرندگان بالغ از چند طریق صورت می گیرد :

۱- آلودگی از راه غذا بالاخص تخم مرغ

۲- آلوده شدن غذا و آب بوسیله پرندگان وحشی (برای پرندگان نگهداری شده در پاسیوها و قفسهای مستقر در فضای آزاد)

۳- تماس با پرنده آلوده تازه وارد

۴- آلودگی بوسیله ویزیتورهایی که با پرندگان آلوده در تماس بوده اند

سایر روشهای ممکن : دان کهنه و بیات(سالمونلا تیفی موریوم در شرایط معمولی در آب و دان زنده می ماند)

حشرات ،از جمله مگس، رعایت نکردن بهداشت و …..

توضیح در مورد بیماری :

شدت بیماری و سیر آن بسته به منابع ابتلا و سن پرنده و همچنین بسته به نوع سالمونلا متغییر است

اما در جوجه ها اغلب نوع حاد بیماری مشاهده می شود.

مثلا در مواردی که تخم مرغ آلوده به والدین و جوجه ها خورانده می شود بالغین کمتر صدمه می بینند.

در حالت اپیدمی قدرت تفریخ تخم ها کم شده (به ۱۰ درصد می رسد) و

مرگ در زرده به وقوع می پیوندد ، جوجه های بدست آمده اغلب ضعیف و نحیف بوده ،عقب افتاده و بدقیافه اند

و قبل از اینکه آشیانه را ترک کنند می میرند.

بیماری از چند روز تا دو هفته پس از خوردن غذای آلوده شروع می شود

(بسته به شد ت میکروب و نوع پرنده علائم کلینیکی ظرف دو روز تا دو هفته ظاهر می شود)

پس از ده روز از مشاهده اولین علائم تلفات بروز می کند و ممکن است ۹۰ درصد پرندگان نگهداری شده در یک مکان تلف شوند.

علائم بیماری :

علائم بیماری از افسردگی تا مرگ ناگهانی متغییر می باشد ، معمولا یک تا سه روز پرنده ها احساس سرما می کنند

و به همین دلیل پف کرده و به هم می چسبند ، پرها خشن و ژولیده و به طرف بالا شده ، میزان مصرف آب و دان کم می شود

در نتیجه پرنده لاغر شده ، تند تند نفس کشیده و دل دل می زند ، اسهال آبکی زرد

و سبز کمرنگ که اغلب خاکستری و خون آلود است

پرهای اطراف مقعد را به هم می چسباند ، چشمها بسته شده

و بلافاصله قبل از مرگ پرنده نابینا می شود ، علائم عصبی مانند تورم مغز و

حالت تشنج بروز می کند.

تشخیص :

تنها با اتکا به علائم نمی توان تشخیص بیماری را قطعی کرد بلکه باید

با جدا کردن میکرب از خون یا جراحات پرنده مرده بیماری را ثابت و مشخص نمود ،آزمایش مدفوع پرنده زنده

به تشخیص کمک می کند ، باید توجه داشت که آزمون آگلو تیناسیون که در اسهال سفید

برای سالمونلاپولوروم به کار میرود در پرندگان قفسی مورد استفاده قرار نمی گیرد

اما در تئوری به مشخص کردن پرندگان ناقل کمک می کند.

نکته : بیماری در پرندگان قفسی علی الخصوص آنهایی که در حالت حاد بیماری قرار دارند

بویژه در بالغین با پاستورلوز و شبه سل قابل اشتباه است.

درمان :

بهترین حالت معدوم کردن پرنده ها می باشد ، پس از معدوم نمودن باید محل نگهداری را ضد عفونی نموده

و مدتی طولانی خالی گذاشت و پس از ضد عفونی های مکرر دوباره شروع به نگهداری و پرورش پرنده نمود.

اما در مواردی که ترجیح می دهید پرنده های بیمار را معالجه نمایید باید

درمان را برای مدت طولانی ادامه داده و برای چند دفعه تکرار نمایید.

بهترین تجویز درمانی شامل فورازولیدن و اسپکتینوماییسین است ؛

سولفانامید ، بخصوص سولفادیمیدین و سولفا دیازین موثرند

اما تتراسایکلین ،کلرامفنیکل و نئومایسین تاثیر چندانی ندارند ؛ بهتر است

چند دارو را با هم مصرف نمایید و یا اینکه پس از آنتی بیوگرام ، دارویی را انتخاب نموده

و به کار گیرید.

پیشگیری :

بهترین فاکتورهای پیشگیری ، رعایت بهداشت ، تمیز و ضد عفونی کردن مرتب ، خرید دان از محل مطمئن ، پرهیز از تجمع طیور

و

جدا نگه داشتن پرندگان تازه خریداری شده است.

نویسنده اصلی : سعید رنگین کمان